تو بیقرار و پریشانِ کدام دلی

که این چنین

عهد کرده ای دلِ عاشق مرا آواره کنی؟

تو دل به کدامین نگاه سپرده ای

و قلبت را در کدام کوچه جا گذاشتی

که این چنین

بی تابانه در انتظارِ رفتن

شهر چشمانِ مرا بارانی می کنی

و نقش صلیب عشق را

بر دیوارِ ترک خورده ی روزگارم

حک می کنی!

تو به کجا می روی

ومرا با روزگاری از جنسِ درد های دلِ یک عاشق

تنها می گذاری؟

تو به کدام جرم

مرا تا ابد محکوم می کنی تا

با نگاهِ غرق سرزنش این آدما ها زندگی کنم؟